سعدی » دیوان اشعار » رباعیات

 

در چشم من آمد آن سهی سرو بلند / بربود دلم ز دست و در پای افکند

ای دیده‌ی شوخ می‌برد دل به کمند / خواهی که به کس دل ندهی دیده ببند